ik ben begonnen met het maken van een blog en omdat iedereen zo benieuwd is wat er gisteren is besproken in het AVL ga ik dat eerst publiceren. Hierna ga ik de volgorde van mijn blog nog veranderen maar eerst heerlijk een week naar Finike, Turkije met mijn lieve zus Marijke. Op 18 november dus samen met mijn zus Carolien naar de mamapolikliniek van het AVL geweest waar ze in 1 dag de onderzoeken doen en meteen de diagnose stellen en je gaat met een behandelplan naar huis. Voor mij was de diagnose al gesteld dus dat was een andere insteek. Eerst aangemeld in de grote hal en een ponskaart laten maken toen aangemeld in het noodgebouw (balie 6) waar de mamapolikliniek is gevestigd. Om een lang verhaal kort te maken dit is het voorgestelde behandelplan. Allereerst wordt mijn schildwachtklier operatief verwijderd en het is heel belangrijk dat deze vrij is van uitzaaiingen. Daarna worden er allerlei onderzoeken gedaan zoals een botscan, een longfoto, een MRI, een hartspieronderzoek, een echografie en een PET-CT scan. Als deze zijn afgerond wordt er begonnen met een periode van 2 x 6 weken chemotherapie waarbij ik iedere 2 weken 1x chemotherapie krijg afhankelijk van het aanslaan van de chemo wordt er dan een borstbesparende operatie of een amputatie uitgevoerd. Het traject erna is dan nog bestralen en uiteindelijk voor een aantal jaren hormoontherapie. Het wordt een zware tijd....
Op donderdag 3 november kreeg ik in het Amstelland Ziekenhuis de uitslag van een dikke naald biopsie die 1 week eerder was afgenomen en de diagnose is kwaadaardige borstkanker. Omdat ik in de week ervoor al 2 serieuze signalen had gekregen schrok ik op dat moment niet echt van de boodschap. Ook mijn dochter Wendy die ik had meegenomen had ik op deze onheilstijding voorbereid. Daar zaten we dan toch wel lamgeslagen om de boodschap ook echt te horen. Dr. Ferwerda deed haar best om ons uit te leggen wat er nu allemaal te gebeuren stond maar haar woorden kwamen niet echt bij mij binnen. Wendy had een notitieblokje meegenomen en was druk aan het schrijven. Er gaat van alles door je heen als je daar zit. Ik......kanker......nee dat kan niet. Als eerste toen we uit de wachtkamer kwamen heb ik mijn zoon Mark gebeld, daarna mijn man Nico en toen zijn we allebei met onze eigen auto naar huis gegaan.
