1e chemokuur

Vandaag de start van de 1e van in totaal 6 chemokuren. Gisteren vroeg Wendy, mam ben je zenuwachtig? En mijn antwoord was nee helemaal niet, ik heb het volste vertrouwen dat dit de goede weg is om de tumor en de cellen die de tumor al mijn lichaam in heeft gestuurd te bestrijden. Ook voel ik mij sterk en denk ik dat het allemaal wel mee zal vallen. Ik zal de realiteit natuurlijk ook beschrijven in dit blog maar een positieve instelling en vertrouwen op is een goed begin voor de zware tijd die vandaag begint. Er is mij verteld dat ik een jas ga uitdoen oftewel dat het niet makkelijk zal zijn. Ik ga het beleven.

schildwachtklierprocedure

Gisteren en vandaag stonden in het teken van de schildwachtklierprocedure. Gisteren werd er een kleine hoeveelheid van een radioactieve stof in de tumor geinjecteerd. De stof stroomt van de tumor door een lymfevat naar de schildwachtklier. Daarna werd er een scan gemaakt om te kijken met welke klier de tumor in verbinding staat. Na 3 uur werd de scan herhaald en toen werd er een stip op m'n huid gezet als aanwijzing voor de chirurg. Vandaag dus de dag van de operatie, wel een rare gewaarwording hoor, tot nu toe was het allemaal voorbereiding op en onderzoek naar maar vandaag dan een echte serieuze handeling waar ik de hoofdrol in speelde. Het is mij al met al niet meegevallen. De chirurg die de operatie heeft verricht is dé specialist op het gebied van mamacarcinoom (zie hieronder) en hij stelde mij meteen op m'n gemak toen hij de operatiekamer inkwam. Uiteindelijk zijn er drie lymfeklieren verwijderd en de combinatie van de wond, de narcose en de spanning zorgden ervoor dat ik nog geruime tijd in bed lag bij te komen voordat Mark, Wendy en ik richting Abcoude reden. Daar heeft Wendy heerlijke andijvie-stamppot gemaakt met een balletje gehakt. Daar knapte ik van op want ik had die dag weinig gegeten. Dit was nog maar het begin, maar ik ben én blijf positief en vol van vertrouwen!

Prof.dr. Emiel J.Th. Rutgers

Rutgers ontwikkelde zich in het NKI-AvL tot dé specialist op het gebied van het mammacarcinoom. Hij heeft niet slechts aandacht voor de chirurgische behandeling, maar ziet zijn patiënt als ‘een vrouw met een ernstige levensbedreigende ziekte’. ziekte die niet alleen haar betreft maar verstrekkende gevolgen heeft voor haar gezin en familie. Een vrouw met borstkanker heeft behalve de medisch-specialistische behandeling behoefte aan goede informatie over haar ziekte en begrip voor de bijkomende, vaak moeilijk grijpbare verschijnselen als moeheid, angst en pijn. 

2e bezoek Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis (AVL)

Daags na mijn vakantie moest ik om 11 uur in het ziekenhuis zijn voor allerlei lichamelijke onderzoeken. Marijke ging mee om mij gezelschap te houden, wel een ander uitje dan samen een heerlijke strandwandeling maken kan ik je zeggen. Als 1e kreeg ik een injectie voor de botscan die ik 3 uur later zou ondergaan. Dan krijg je radioactieve vloeistof ingespoten die ervoor zorgt dat je botten oplichten. Daarna bloed af laten nemen en er is een hartfilmpje (ECG) gemaakt. Toen de daadwerkelijke botscan die in totaal 40 minuten duurde. Gelukkig heb ik geen last van claustrofobie want anders had ik een groot probleem met al deze onderzoeken moet je geregeld door zo'n smalle buis en daar minutenlang stil liggen. Als laatste een gesprek met de verpleegkundig specialist, zij heeft een algeheel lichamelijk onderzoek gedaan en allerlei notities gemaakt. Dat was dag 2 van het AVL.

Turkije 20 t/m 27 november 2011

Lycische koningsgraven


Wat vliegt de tijd, ik ben alweer een week terug vanuit Turkije en in de afgelopen week heb ik 2 dagen doorgebracht op de poli van het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis en ik moet nodig mijn blog bijwerken. Eerst maar even over mijn heerlijke week samen met mijn zus Marijke in Finike, Turkije. Zelf had ik vooroordelen over Turkije die ik door deze ervaring helemaal achterhaald zijn. Wat een prachtig land en wat een vriendelijke mensen. We hadden een soort van mini-rondreis en hebben allerlei prachtige bezienswaardigheden bezocht. Door het rondreizen was het niet een echte relax vakantie want we moesten op tijd opstaan en ook op tijd vertrekken natuurlijk. Als 1e hebben we de witte kalksteenterrassen van Pamukkale bezocht en de oudheidkundige stad Hierapolis die beiden opgenomen zijn in de Unesco werelderfgoed lijst, ook de Lycische koningsgraven oftewel de Koningsgraven bezocht. De stad Myra bezocht met de St. Nicolaas kerk en ook het authentieke centrum van de badplaats Antalya. Met een boottocht hebben we de verzonken stad Kekova bezocht. Teveel om op te noemen voor die 8 dagen dat we onderweg zijn geweest. Je begrijpt dat we erg blij waren met een hele dag vrij vlak voordat we weer naar Nederland vertrokken. Het was alweer een prachtige dag die we deels hebben doorgebracht op het strand en met een strandwandeling die eindigde in het stadje Finike waar we de lokale markt bezochten. Een heerlijke week waarin er zelfs dagen waren waarbij ik niet aan de komende tijd heb gedacht. Genieten dus!