laatste chemotherapie 15 maart 2012

Vandaag weer een volle dag in het ziekenhuis. Bloed prikken, afspraak dr. Linn waarbij zij mij lichamelijk onderzoekt en kijkt of de bloedwaarden dusdanig zijn dat ik de chemotherapie kan ondergaan, daarna de chemotherapie en als laatste een gesprek met een verpleegkundige over de op hand zijnde operatie aan mijn borst die op 1 mei gepland staat. Tussendoor nog naar de mammapoli geweest om een lijst op te vragen met al mijn bezoeken tot nu toe aan het ziekenhuis. Deze lijst gebruik ik om mijn reiskosten te declareren bij de verzekering. 

Allereerst is het goede nieuws dat dr. Linn mijn eigen constatering onderschrijft dat de tumor dus duidelijk in grootte geslonken is en dat betekent dat de huidige chemotherapie dus goed zijn werk doet. Verder is er een afspraak gemaakt om op 13 april een nieuwe PET-scan te maken om de plek op mijn lever opnieuw te bekijken. Mocht uiteindelijk het slechtste scenario daaruit komen (uitzaaiing) dan kan de chirurg mogelijk bij de operatie van 1 mei meteen mijn lever mee opereren. Vooralsnog ga ik ervan uit dat dit niet nodig zal zijn en hoop daar ook vurig op. Dr. Linn gaat zelf ook van een gunstig scenario uit omdat het plekje beide keren niet terug te vinden was op de echo, maar helemaal uitsluiten kan zij het nog niet vandaar het extra onderzoek met de PET-scan. Fingers crossed dus! Dus na het bezoek bij oncoloog dr. Linn mijn laatste gang naar de dagbehandeling en het is best grappig dat je na 5 bezoeken al bekende gezichten tegenkomt. Het is natuurlijk ook super dat mijn bijwerkingen van de chemotherapie zo dragelijk zijn dat maakt de gang naar de dagbehandeling ook minder zwaar. 

Maria en Wendy zijn er vandaag bij om mij te steunen en dat is fijn want dan voel je je niet alleen. Tussendoor kan je dan gezellig bijkletsen en soms heb je ook een goed gesprek met een lotgenoot op de kamer zoals vandaag met Lucia die ook een behandeling met chemotherapie onderging en waar ik nog een tip over een boek van kreeg. Ervaringen uitwisselen is ook altijd fijn, ik heb haar verteld van mijn blog en beloofd de link door te sturen.

de voorlopig 1 na laatste chemokuur donderdag 23 februari

Vandaag donderdag 23 februari chemotherapie nummer 5 alweer. Mark is erbij, hij was voor de eindpresentatie van Nico bij Reade overgekomen uit Barcelona.

Het wordt een lange dag, eerst gesprek radiotherapeut voor de aankomende bestralingen, dan bloed prikken om te kijken of mijn lichaam klaar is voor de volgende chemotherapie, dan naar de anesthesist voor het voorgesprek voor de borstoperatie, dan voorbespreking voor de chemo en lichamelijk onderzoek bij verpleegkundig specialist Marjo Holtkamp en last but not least de 5e chemotherapie.

Zo lief bij iedere kuur krijg ik van Wendy en Mark een cadeau. Vandaag zijn dat een paar sokken die je in de magnetron kunt verwarmen. I love them........

bezoek chirurg Rutgers 6 februari

maandag 6 februari (er lag sneeuw, het was koud en glad) had ik een afspraak met mijn chirurg, dr. Emiel Rutgers, voor de komende operatie aan mijn borst. Elise Groenendijk ging mee om mij bij te staan en daar was ik erg blij mee. Elise is ervaringsdeskundige want bij haar is 6 jaar geleden borstkanker geconstateerd en zij is nog steeds in behandeling met de hormoontherapie en heeft daar ook de nodige bijwerkingen bij. Dat is dus ook mijn voorland dat deze ziekte mij de rest van mijn leven zal achtervolgen. Maar zoals gezegd positiviteit en vertrouwen helpen mij om dit te dragen.


Elise was zo lief om te rijden want ik rijd niet graag met gladheid en prettige bijkomstigheid is dat twee mensen meer horen dan één ondanks dat ik alle gesprekken opneem met mijn Blackberry zoals jullie weten. 


Dr. Rutgers heeft mijn borst onderzocht en kwam tot de conclusie dat er borstbesparend geopereerd kan worden los van de werkelijke situatie eind april-begin mei omdat de chemo de tumor dan wellicht heeft doen slinken. Dat was de 1e super fijne mededeling. Ik was overigens in de veronderstelling dat amputeren de kans op terugkeer van de kanker zou uitsluiten maar de dokter heeft mij ervan overtuigd dat het weghalen van je boezem daar niet toe zal bijdragen. Het gaat dan om 1 of 2 procent in 10 jaar bij amputatie en 2 tot 3 procent in 10 jaar bij borstbesparend opereren. wil je oncologisch veilig langer leven (wie wil dat niet) dan zal het weghalen van je boezem daar niets toe bijdragen (letterlijke woorden van de arts)


Verder heeft hij uitgelegd dat het switchen van chemotherapie ertoe bijdraagt dat dat tot betere genezingskansen leidt dan als je maar dom doorgaat met 1 soort chemotherapie. Andere ziekenhuizen doen dan namelijk wel die geven 1 soort therapie en kijken niet wat deze chemo met de tumor doet. 


Toen kwam het gesprek op de mogelijke uitzaaiing op mijn lever. Volgens Rutgers is een lever uitzaaiing van meer dan 1 cm niet te zien op de echo dus het zou een hemagenoom kunnen zijn. Op mijn vraag wat een hemagenoom is gaf de dokter als antwoord dat dat een goeie cel is.  letterlijke woorden van de arts: Gezien het feit dat hij niet te zien is op de echo maakt het een stuk prettiger...... van de 100 dames met dit soort discussiebeelden gaat het aan het eind van de rit bij 2 toch om een uitzaaiing maar je gaat ze toch allemaal optimaal behandelen. Als ik dit gesprek niet had opgenomen had ik nooit deze details meer geweten na zo'n lange tijd :-) 


De dokter gaf aan dat alle borstkanker borstbesparend geopereerd kan worden mits aan 2 factoren voldaan wordt.......tumorgebied in verhouding tot de borst........tumorvrije snijvlakken en bestraling en na dit alles antihormoon behandeling. Op mijn vraag of bestraling echt nodig is gaf Rutgers aan dat 2 positieve (oksel)klieren en een tumor van ruim 3 cm. al indicatie is voor bestraling. 


Tot slot kwamen we op de 2 verdachte okselklieren die op de patscan van 2 december te zien waren en die dr. Rutgers half december bij de operatie verwijderd heeft. De mogelijke rest kwaaie cellen die nog in mijn oksel zijn achtergebleven zijn onvoldoende om daarvoor de hele oksel leeg te halen. De dokter gaf aan dat hij met zijn ervaring ervan overtuigd is dat de kans op terugkeer van de kanker uitermate klein is (1 procent in 10 jaar). Hij gaat in overleg met de bestralingsarts of deze zijn conclusie hierin ondersteunt. 


Uiteindelijk is de planning om in de 4e week van april te opereren. Op 15 maart krijg ik mijn 6e chemotherapie die dus bestaat uit het toedienen van een deel van de chemo via infuus op de 15e en daarna 14 dagen twee maal daags 1250 mg. Xeloda (da's heel veel kan ik je vertellen). Dus op 29 maart ben ik daar klaar mee. Dan kan het beenmerg herstellen voor de geplande operatie.


Mocht de MRI die gepland staat op 27 maart aangeven dat de tumor nog niet voldoende is geslonken dan kan de oncoloog beslissen om nog 3 extra chemotherapie kuren voor te schrijven en dat zou de planning van de operatie dus verder opschuiven. Let's see.

2e onderzoek lever

dinsdag 31 januari.....vandaag opnieuw opgeroepen om door middel van een ct-scan mogelijk een punctie te kunnen nemen van mijn lever om uit te kunnen sluiten dat het om een uitzaaiing gaat. 


Toen ik binnenkwam stonden er zeker 8 mensen mij op te wachten en de reden daarvan was dat het apparaat waarmee ik onderzocht zou worden net geïnstalleerd was en er was iemand van de fabrikant aanwezig om iedereen wegwijs ermee te maken. Er werd gevraagd of ik er bezwaar tegen had dat er zoveel mensen aanwezig waren, ja wat zeg je dan........je kan moeilijk bezwaar maken. Uiteindelijk had ik er zelf geen enkele moeite mee moet ik zeggen. Marco was er vandaag bij om mij te steunen en zij gaf aan dat ze het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis zo speciaal vind en dat komt omdat zij zelf vrijwilliger is in het AMC. Het AvL is natuurlijk ook speciaal voor mensen met kanker en dat verschil is kennelijk te merken als je binnen bent. Zelf ben ik voor het eerst van mijn leven in behandeling bij een ziekenhuis maar dan ook meteen bloedserieus. Ik kan mij herinneren dat ik nog niet zo lang geleden zei, ik ben nooit ziek en dat dan afklopte op iets van hout. Zo zie je maar volgers van mijn blog maak van elke dag een feestje want het kan zomaar anders worden!


Om terug te komen op het onderzoek, dr. Mark (hihi, een jonge vent net als mijn zoon Mark) kwam binnen en begon mijn lever te onderzoeken met het nieuwe apparaat. De sfeer was heel ontspannen en de foto's bij dit bericht zijn op mijn verzoek gemaakt door een van de toeschouwers van het onderzoek en er werd ook helemaal niet moeilijk over gedaan zolang er maar geen personen zichtbaar zijn op de foto die hadden aangegeven daar bezwaar tegen te hebben. De plek op mijn lever bleek dus weer niet te zien te zijn op het nieuwe echo-apparaat. Zonder een duidelijke weergave kan er ook geen punctie genomen worden dus Marco en ik keerden onverrichterzake weer terug naar huis.