Toen ik binnenkwam stonden er zeker 8 mensen mij op te wachten en de reden daarvan was dat het apparaat waarmee ik onderzocht zou worden net geïnstalleerd was en er was iemand van de fabrikant aanwezig om iedereen wegwijs ermee te maken. Er werd gevraagd of ik er bezwaar tegen had dat er zoveel mensen aanwezig waren, ja wat zeg je dan........je kan moeilijk bezwaar maken. Uiteindelijk had ik er zelf geen enkele moeite mee moet ik zeggen. Marco was er vandaag bij om mij te steunen en zij gaf aan dat ze het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis zo speciaal vind en dat komt omdat zij zelf vrijwilliger is in het AMC. Het AvL is natuurlijk ook speciaal voor mensen met kanker en dat verschil is kennelijk te merken als je binnen bent. Zelf ben ik voor het eerst van mijn leven in behandeling bij een ziekenhuis maar dan ook meteen bloedserieus. Ik kan mij herinneren dat ik nog niet zo lang geleden zei, ik ben nooit ziek en dat dan afklopte op iets van hout. Zo zie je maar volgers van mijn blog maak van elke dag een feestje want het kan zomaar anders worden!
Om terug te komen op het onderzoek, dr. Mark (hihi, een jonge vent net als mijn zoon Mark) kwam binnen en begon mijn lever te onderzoeken met het nieuwe apparaat. De sfeer was heel ontspannen en de foto's bij dit bericht zijn op mijn verzoek gemaakt door een van de toeschouwers van het onderzoek en er werd ook helemaal niet moeilijk over gedaan zolang er maar geen personen zichtbaar zijn op de foto die hadden aangegeven daar bezwaar tegen te hebben. De plek op mijn lever bleek dus weer niet te zien te zijn op het nieuwe echo-apparaat. Zonder een duidelijke weergave kan er ook geen punctie genomen worden dus Marco en ik keerden onverrichterzake weer terug naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten